Τι είναι το διάφραγμα της μύτης;

Είναι ένας διαχωριστικός σχηματισμός μέσα στη μύτη ο οποίος την χωρίζει σε δεξιά και σε αριστερή ρινική θαλάμη. Αποτελείται από τον χόνδρινο και προς τα πίσω τον οστέινο σκελετό, ενώ αυτά εκατέρωθεν επικαλύπτονται από το περιχόνδριο και τον βλεννογόνο. Όταν το διάφραγμα είναι στραβό, προφανώς η μύτη δυσλειτουργεί και ο ασθενής αισθάνεται συνέχεια πως έχει μπουκωμένη μύτη.

Τι συμπτώματα προκαλεί το στραβό διάφραγμα μύτης;

Πολλοί είναι οι ασθενείς που αισθάνονται τη μύτη τους συνέχεις βουλωμένη. Η συχνότερη πάθηση που προκαλεί δυσχέρεια ρινικής αναπνοής είναι το στραβό διάφραγμα.  Η σκολίωση του διαφράγματος, όπως λέγεται, απασχολεί πολλούς ασθενείς κυρίως κατά τον ύπνο και την ανάπαυση.

Έχω συνέχεια βουλωμένη μύτη – Χρειάζεται επέμβαση;

Απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσει ένας ασθενής σε επέμβαση διαφράγματος είναι όχι μόνον να είναι αυτό σκολιό (στραβό). Πρέπει αποδεδειγμένα να είναι αυτό υπεύθυνο για τη ρινική δυσχέρεια που βιώνει ο ασθενής.

Γι’ αυτό  εκτελούμε δύο δοκιμασίες:

1. Ενδελεχή ενδοσκόπηση της μύτης με εύκαμπτο ή άκαμπτο ενδοσκόπιο. Η καταγραφή εκτελείται προς καταγραφή και προς σύγκριση της εικόνας πριν και μετά την επέμβαση. Το κυριότερο, όμως, προς προετοιμασία της χειρουργικής ομάδας πριν την επέμβαση. Επίσης, μπορούν να βρεθούν και άλλες παθολογίες στη μύτη, όπως  διόγκωση των κογχών ή concha bullosa.
2. Μέτρηση της λειτουργίας με ειδική μάσκα μέτρησης. Αργότερα θα γίνει σύγκριση των δύο μετρήσεων πριν και μετά την επέμβαση.

Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε τη δεξιά ρινική θαλάμη ενός ασθενούς με δυσχέρεια της ρινικής αναπνοής και στραβό διάφραγμα μύτης.

Η επόμενη εικόνα αφορά στην αριστερή πλευρά του ίδιου ασθενούς.

Μόνο για γιατρούς

Πως γίνεται ο ευθειασμός ρινικού διαφράγματος;

Όποια προσέγγιση και αν επιλέξουμε για τη χειρουργική του ρινικού διαφράγματος, η έναρξη της επέμβασης είναι πάντα ίδια. Γίνεται διήθηση αμφοτερόπλευρα στο διάφραγμα διαλύματος ξυλοκαΐνης με αδρεναλίνη. Με αργή και σταθερή πίεση στο χέρι του χειρουργού, ο βλεννογόνος και το περιχόνδριο πρέπει να αρχίζει να αλλάζει χρώμα και να διαπιστώνεται η αποκόλληση του από τον υποκείμενο χόνδρο. Αυτή είναι η μέθοδος του λεγόμενου υδροδιαχωρισμού και αποτελεί ένα από τα πιο σπουδαία τεχνικά τμήματα της επέμβασης.

Ο κλασικός τρόπος με τον οποίο κάνουμε το διάφραγμα μύτης είναι μέσω μιας τομής στην αρχή του χόνδρου (τομή Cottle ή Killian) και η επέμβαση ξεκινά με αποκόλληση του βλεννοπεριχονδριακού κρημνού. Συνεχίζουμε με την αποκόλληση του βλεννοπεριοστικού κρημνού προς τα πίσω. Όταν η αποκόλληση έχει ολοκληρωθεί δεξιά και αριστερά ακολουθεί η αφαίρεση των σκολιών – στραβών τμημάτων. Επανατοποθετούμε τα τμήματα τα οποία δεν προκαλούν σκολίωση στο διάφραγμα και επαναφέρουμε τους εκατέρωθεν κρημνούς. Εκεί ίσως απαιτούνται διορθωτικές κινήσεις στην επέμβαση με αφαίρεση επιπλέον τμημάτων οστικών ή χόνδρινων. Ο κλασικός αυτός τρόπος γίνεται με κάτοπτρο κεφαλής και ειδικά εργαλεία για τη διάνοιξη των ρωθώνων που λέγονται ρινοσκόπια.

Νέες μέθοδοι – το ενδοσκοπικό διάφραγμα.

Εκτός από αυτόν όμως τον κλασικό τρόπο υπάρχουν και πιο σύγχρονες προσεγγίσεις, όπως αυτός της ενδοσκοπικής χειρουργικής. Κατά την επέμβαση αυτή δεν απαιτείται κάτοπτρο κεφαλής και ο χειρουργός εισέρχεται μέσω της αρχικής τομής με ένα άκαμπτο ενδοσκόπιο μύτης στο χειρουργικό πεδίο. Η συνέχεια είναι κατά κύριο λόγο κοινή με τον κλασικό τρόπο. Αποκολλούνται οι εκατέρωθεν κρημνοί, αποκαλύπτεται ο χόνδρος και το οστικό τμήμα του διαφράγματος και αφαιρούνται τα τμήματα που προκαλούν τη σκολίωση. Επανατοποθετούνται οι κρημνοί και ολοκληρώνεται η επέμβαση με συρραφή του κρημνού πάνω στο χόνδρο. Η φύση της επεμβάσεως είναι ακριβώς ίδια με τον κλασικό τρόπο.

Αυτό που διαφέρει ανάλογα με την κατάρτιση του χειρουργού είναι η διαγνωστική ακρίβεια της ενδοσκοπικής μεθόδου, καθώς και η ευχέρεια να λειτουργεί ο χειρουργός συνέχεια υπό μεγέθυνση και να μπορεί να διορθώνει σε βάθος και με μεγαλύτερη ακρίβεια τα επιμέρους στραβά τμήματα. Τοποθετούμε συχνά νάρθηκες από Silastic, προς αποφυγή δημιουργίας συνεχειών, ειδικά όταν η επέμβαση του διαφράγματος συνδυάζεται με καυτηριασμό κογχών ή με ενδοσκοπική κογχοπλαστική ή με concha bullosa. Με την ενδοσκοπική μέθοδο γίνεται επιμελής αιμόσταση, καθώς και συρραφή των κρημνών, με αποτέλεσμα να μην απαιτείται τοποθέτηση ρινικού πωματισμού.

Το τελευταίο έχει δύο πλεονεκτήματα. Το πρώτο είναι πως ο ασθενής μπορεί να έχει αρκετά καλή ρινική αναπνοή από το πρώτο κιόλας βράδυ του χειρουργείου. Το δεύτερο είναι πως αποφεύγεται με τον τρόπο αυτό η αρκετά επίπονη αφαίρεση των πωματισμών την επόμενη μέρα του χειρουργείου.

Ακολουθεί βίντεο ενδοσκοπικής επέμβασης στο διάφραγμα της μύτης.

Μετά την επέμβαση

Την επόμενη μέρα του χειρουργείου η μύτη του ασθενούς καθαρίζεται προσεκτικά με αναρρόφηση. Συστήνεται άμεση έναρξη ρινοπλύσεων και τοποθέτηση ειδικής κρέμας, που προμηθεύεται από την κλινική μας. Η συχνότητα των ρινοπλύσεων εξαρτάται από την επιλογή του χειρουργού και την ευχέρεια του ασθενούς. Επίσης, συστήνεται αντιβιοτική αγωγή  διάρκειας περίπου μιας εβδομάδας και ο ασθενής εξέρχεται με οδηγίες από την κλινική.

Στην κλινική μας προτιμούμε πλύσεις με μεγάλο όγκο φυσιολογικού ορού και στα δύο ρουθούνια περίπου πέντε φορές την ημέρα. Μετά από κάθε πλύση ο ασθενής τοποθετεί στην άκρη των ρωθώνων ειδική κρέμα, που βοηθά στην επούλωση, την επαρκή ενυδάτωση της μύτης, καθώς και περιοχική και τοπική αντισηψία. Στη συνέχεια, ο ασθενής επανέρχεται ανά 4-5 ημέρες στο ιατρείο για περιποίηση της μύτης, καθώς και τον έλεγχο της μετεγχειρητικής πορείας.

Αποτελέσματα – Αναπνεύστε ελεύθερα.

Η διαπίστωση των αποτελεσμάτων της επέμβασης γίνεται με τρεις κυρίως τρόπους. Ο πρώτος και ο σπουδαιότερος είναι φυσικά το υποκειμενικό αίσθημα του ασθενούς της βελτίωσης της ρινικής του λειτουργίας, ιδιαίτερα κατά την κατάκλιση και τον ύπνο. Ο δεύτερος τρόπος είναι αντικειμενικός και αφορά στη βελτίωση κατά τη δοκιμασία μέτρησης της ρινικής ροής με ειδική μάσκα, συγκριτικά με την προεγχειρητική δοκιμασία. Ο τρίτος και πιο εντυπωσιακός είναι η σύγκριση των δύο ενδοσκοπικών εικόνων. Σύγκριση δηλαδή της ενδοσκόπησης πριν και μετά την επέμβαση στο διάφραγμα.  Έτσι  διαπιστώνεται η μεγάλη αλλαγή και βελτίωση στη βατότητα και τη λειτουργία της ρινικής οδού.