Το ανεστραμμένο θήλωμα λέγεται αλλιώς και θήλωμα του Schneider
Είναι ο συχνότερος καλοήθης όγκος παραρρινίων κόλπων και συναντάται χαρακτηριστικά στο πλάγιο ρινικό τοίχωμα και σπάνια στο διάφραγμα. Η συχνότητα του όγκου είναι μεταξύ 0.5%-0.7% όλων των όγκων. Η παθοφυσιολογία του όγκου δεν είναι ξεκάθαρη, εν τούτοις φαίνεται κάποια συσχέτιση με τον ιό HPV. Δεν φαίνεται κάποια άλλη συσχέτιση του νεοπλάσματος, είτε με αλλεργίες, είτε με ρινικούς πολύποδες. Χαρακτηριστικά εισβάλει στο μέσο ρινικό όρο και σε τουλάχιστον ένα παραρρίνιο κόλπο με πιο συχνό το ιγμόρειο και τα ηθμοειδή ακολουθούμενα από το σφηνοειδή και τον μετωπιαίο. Το ανεστραμμένο θήλωμα είναι συνήθως ετερόπλευρο, αλλά έχουν αναφερθεί και περιπτώσεις αμφοτερόπλευρων σε ποσοστό 13%.
Οι ασθενείς προσέρχονται συνήθως για ρινική απόφραξη, ρινόρροια και μονόπλευρη επίσταξη. Άλλα συμπτώματα είναι αίσθημα πίεσης στο πρόσωπο, κεφαλαλγία και διαταραχή όσφρησης. Στην ενδοσκόπηση δεν υπάρχει εύκολη χαρακτηριστική διαφοροποίηση μεταξύ ενός ανεστραμμένου θηλώματος και ενός φλεγμονώδους πολύποδα. Φαίνεται πως μπορεί να είναι ισχυρότερο, περισσότερο ινώδες και λιγότερο διάφανο από τον μέσο πολύποδα. Η παθολογοανατομική μελέτη ωστόσο θα δείξει σαφείς διαφορές (συνήθως εισβολή του επιθηλίου στο υποκείμενο στρώμα) ώστε να διαγνωσθεί η φύση του όγκου.
Ανεστραμμένο θήλωμα
Πως θεραπεύεται;
Η θεραπεία έγκειται εις την ολική εκτομή του όγκου. Η παλαιότερη προσπέλαση ήταν η πλάγια ρινοτομία ή μέση γναθεκτομή για να επιτευχθεί ριζική εξαίρεση του όγκου. Πρόσφατα με την πρόοδο στις τεχνικές και τα μέσα, η ενδοσκοπική εξαίρεση του όγκου χρησιμοποιείται πολύ συχνότερα. Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου αυτής είναι η βελτιωμένη έκθεση της νόσου, ο καλύτερος έλεγχος της αιμορραγίας και οι λιγότερες επιπλοκές.
Μια σπουδαία παρατήρηση αποτελεί το γεγονός πως ολόκληρο το δείγμα από την εξαίρεση του όγκου πρέπει να μελετάται προσεκτικά από τον παθολογοανατόμο με πολλαπλές τομές, ώστε να αποκλειστεί τυχόν εστία πλακώδους καρκινώματος. Δυστυχώς ακόμα και οι ενδοσκοπικές επεμβάσεις δεν αποκλείουν την υποτροπή. Η υποτροπή σε τέτοιους όγκους είναι δυστυχώς πολύ συχνή με ποσοστό 8%-48%. Η μετεγχειρητική πορεία και η ποιότητα ζωής των ασθενών βελτιώνονται συνεχώς, όσο αυξάνεται η εμπειρία μας στο συγκεκριμένο πεδίο της ενδοσκοπικής χειρουργικής των παραρρινίων κόλπων.
Πλιούτας Ιωάννης MD PhD FEB ORL-HNS
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
25ης Μαρτίου κ Θράκης 87. Πετρούπολη.
Τηλέφωνο ιατρείου: 2114116011