Καλοήθεις παθήσεις λάρυγγα

Ποιες είναι οι καλοήθεις παθήσεις λάρυγγα;

Πρόκειται για μια ποικιλία ασθενειών που συναντούμε σε ασθενή που προσέρχεται στον ΩΡΛ λόγω βραχνάδας (βράγχος φωνής). Κυρίως καλοήθεις παθήσεις λάρυγγα αφορούν σε άτομα που χρησιμοποιούν τη φωνή τους επαγγελματικά, όπως τραγουδιστές, δασκάλους, καθηγητές, ηθοποιούς και δικηγόρους. Στο κεφάλαιο αυτό δε θα αναφέρουμε κακοήθειες. Κάθε ασθενής που προσέρχεται με δυσφωνία πρέπει να εξετάζεται ενδελεχώς στην κεφαλή και τον τράχηλο και να έχει μία λεπτομερή ενδοσκόπηση του λάρυγγα.

Η διάγνωση πρέπει να περιλαμβάνει ένα λεπτομερές ιστορικό του τρόπου ζωής του ασθενούς και των συνηθειών του. Η μεγάλη πλειονότητα των καλοήθων αλλοιώσεων του λάρυγγα έχουν υψηλά ποσοστά ίασης με ένα συνδυασμό χειρουργικής θεραπείας και λογοθεραπείας. Θα πρέπει να λαμβάνονται υποχρεωτικά τα μέτρα πρόληψης τυχόν υποτροπής της ασθένειας με συνεχείς οδηγίες για αλλαγή στον τρόπο ζωής του και τη χρήση της φωνής.

Στην παρακάτω εικόνα φαίνονται οι πιο συνήθεις καλοήθεις παθήσεις του λάρυγγα.

(A)κοκκίωμα (B) ενδοχορδική κύστη (C) πολύποδας φωνητικής χορδής; (D) θηλωμάτωση λάρυγγα; (E) οίδημα reinke; (F) φωνητικά κομβία.

 

Οι πιο συχνές παθήσεις

Φωνότραυμα

Η πλειονότητα των κομβίων, των πολυπόδων των φωνητικών χορδών και του οιδήματος Reinke, ξεκινούν σαν ένα αποτέλεσμα ενός τραύματος συνεχούς και επαναλαμβανόμενου στις φωνητικές χορδές το οποίο λέγεται φωνότραυμα.

Οι πολύποδες συνήθως ξεκινούν δευτεροπαθώς μετά από έναν οξύ τραυματισμό στις φωνητικές χορδές, εξαιτίας φωνητικής κατάχρησης ή οποία οδηγεί σε υποβλεννογόνιο αιμορραγία και η αποδόμηση του αιματώματος προκαλεί φλεγμονή και ίνωση. Ιστολογική εξέταση συνήθως δείχνει επικαθίσεις αιμοσιδηρίνης και σιδήρου μέσα στην επιφανειακή στιβάδα των φωνητικών χορδών.

Τα φωνητικά κομβία ξεκινούν και αυτά μετά από ένα τραύμα στις φωνητικές χορδές σαν αποτέλεσμα κακής χρήσης της φωνής η οποία προκαλεί εκτεταμένη δόνηση του βλεννογόνου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα διαταραχή της βασικής μεμβράνης μετά από διατμητικές δυνάμεις κατά τη δόνηση και οι οποίες συμβαίνουν στην περιοχή της μεγαλύτερης δόνησης, κυρίως δηλαδή στην περιοχή του ορίου του πρόσθιου και του μέσου τριτημορίου της φωνητικής χορδής.

Το οίδημα Reinke αναπαριστά διάχυτο πρήξιμο στις φωνητικές χορδές. Το αρχικό τραύμα το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα αυτήν την κατάσταση δεν είναι πλήρως αναγνωρισμένο, αν και υπάρχει σύνδεση του χρόνου ερεθισμού από το κάπνισμα και της κατάχρησης της φώνησης.

Dikkers FG, Nikkels PG. Lamina propria of the mucosa of benign lesions of the vocal cords. Laryngoscope. 1999;109:1684. (Study demonstrating correlation between duration and pattern of phonotrauma and the histopathology of benign vocal cord lesions.) [PMID: 10522943]

 

Φωνητικά κομβία (κάλοι στις φωνητικές χορδές)

Μπορείτε να διαβάσετε όσα σας ενδιαφέρουν για τους κάλους φωνητικής χορδής σε ξεχωριστό άρθρο.

 

Πολύποδας λάρυγγα (φωνητικής χορδής)

Μπορείτε να διαβάσετε όσα σας ενδιαφέρουν για τους πολύποδες λάρυγγα σε ξεχωριστό άρθρο.

 

Οίδημα Reinke

Μπορείτε να διαβάσετε όσα σας ενδιαφέρουν για το οίδημα Reinke σε ξεχωριστό άρθρο.

 

 

Κύστη φωνητικής χορδής

Διάγνωση

Ενδοχορδικές κύστεις συνήθως στο μέσο τριτημόριο των φωνητικών χορδών.
Μπορεί να βρεθούν και στην υπεργλωττιδική περιοχή, που προκαλούν δυσφαγία χωρίς δυσφωνία.

Γενικά

Κύστεις μπορεί να βρεθούν οπουδήποτε στο λάρυγγα και μπορεί να σχετίζονται με παρόμοια ευρήματα στη βάση της γλώσσας ή στο στοματοφάρυγγα. Η διαταραχή στη φωνή, η λεγόμενη δυσφωνία, μπορεί να μην είναι το κυριότερο σύμπτωμα του ασθενούς, ειδικά αν η κύστη βρίσκεται στην υπεργλωττιδική περιοχή. Το αίσθημα της δυσφαγίας αφορά κυρίως σε μια αίσθηση είτε δυσφορίας, είτε ότι κάποιο ξένο σώμα έχει σφηνωθεί στον τράχηλο του ασθενή.

Κλινικά ευρήματα

Οι κύστεις αυτές μπορεί να ποικίλλουν σε μέγεθος από μερικά χιλιοστά έως σε αρκετά εκατοστά. Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι κύστεις του λάρυγγα είναι μισχωτές και μπορεί να έχουν ένα πορτοκαλί περιεχόμενο με μικρά αγγεία να διαγράφονται στο τοίχωμα τους. Μπορεί να είναι μονήρεις ή πολλαπλές.
Οι ενδοχορδικές κύστεις μπορεί να είναι δύσκολο να διαφοροδιαγνωστούν από τα φωνητικά κομβία. Μια κύστη είναι συνήθως ετερόπλευρη μολονότι μπορεί να υπάρχει ένα αντιδραστικό κοκκίωμα στην απέναντι πλευρά , ενώ τα κομβία είναι σχεδόν πάντα αμφοτερόπλευρα.

Εικόνα κύστης φωνητικής χορδής.

Θεραπεία

Η ενδοσκοπική εξέταση του λάρυγγα και του φάρυγγα είναι απαραίτητη, ενώ συνήθως ο ασθενής οδηγείται στο χειρουργείο και μια διαδικασία που λέγεται μικρολαρυγγοσκόπηση. Στην επέμβαση εκτελείται εκτομή της κύστης και αποστολή της προς ιστολογική εξέταση ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο προκαρκινικής ή καρκινικής βλάβης. Στην υπεργλωττιδική περιοχή οι κύστεις μπορεί να θεραπευτούν μόνο με μαρσιποποίηση της βλάβης, που γίνεται με τη χρήση μικροεργαλείων.

 

Θηλώματα λάρυγγα

Διάγνωση

Η ηλικία του ασθενούς είναι 2-4 ετών.
Σπάνια μετά την ηλικία των 30.
Πολλαπλές βλεννογονικές αλλοιώσεις των «γνήσιων» και «νόθων» φωνητικών χορδών.

Γενικά

Αν και μια καλοήθης κατάσταση, η θηλωμάτωση είναι δύσκολη επειδή οι βλάβες συχνά επαναλαμβάνονται, απαιτώντας πολλαπλές ενδοσκοπήσεις των φωνητικών χορδών. Δεν υπάρχει θεραπευτική αγωγή, αν και έχει παρατηρηθεί αυτόματη ύφεση.

Παθογένεση

Τα θηλώματα είναι θηλοειδείς προεξοχές αγγειακού συνδετικού ιστού που καλύπτεται με υπερπλαστικό πλακώδες επιθήλιο. Μελέτες έχουν ενοχοποιήσει τον ανθρώπινο ιό θηλώματος ( HPV). Ο HPV είναι ένας ιός DNA που μολύνει τα κύτταρα του λάρυγγα, με αποτέλεσμα τον καλοήθη πολλαπλασιασμό του επιθηλίου. Έχουν ταυτοποιηθεί πολλαπλοί τύπου HPV στον αεραγωγό, αλλά οι HPV-6 και HPV-11 συνδέονται στενότερα με την θηλωμάτωση. Αυτοί οι τύποι επίσης είναι υπεύθυνοι για το 90% των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων.
Έχει αναφερθεί συσχέτιση μεταξύ κονδυλωμάτων γεννητικών οργάνων και θηλωμάτωσης και υποστηρίζεται, τεκμηριωμένα, από υψηλή συχνότητα εμφάνισης γεννητικών λοιμώξεων σε μητέρες παιδιών που εμφάνισαν λαρυγγική θηλωμάτωση (20%-60%). Τα παιδιά που γεννιούνται με καισαρική τομή σπάνια αναπτύσσουν αυτή την κατάσταση (μόνο 1 στα 109).

Κλινικά ευρήματα

Η θηλωμάτωση εμφανίζεται συνήθως ως πολλαπλά, ακανόνιστα θηλώματα που αναπτύσσονται στο λάρυγγα. Αυτές οι αλλοιώσεις επηρεάζουν ιδιαίτερα τις «γνήσιες» και «νόθες» φωνητικές χορδές, αλλά βρίσκονται και σε άλλα μέρη του λάρυγγα και της ανωτέρας αναπνευστικής οδού. Οι τραχειοοισοφαγικές αλλοιώσεις εμφανίζονται στο 2-5% των περιπτώσεων. Οι ασθενείς συνήθως παρουσιάζουν δυσφωνία, αλλά μπορούν επίσης να παρουσιάσουν βήχα, δύσπνοια και δυσφαγία.

Στην παρακάτω ενδοσκόπηση με κάμερα Olympus S190 ανευρίσκεται μονήρες θήλωμα λάρυγγα.

Θεραπεία

Παρόλο που η θεραπεία για αυτή την διαταραχή δεν επιτυγχάνεται συνήθως εύκολα, ο στόχος της θεραπείας είναι διττός: (1) να επιτρέψει στον ασθενή να αναπτύξει μια κανονική φωνή, (2) να διατηρηθεί η δομή και η λειτουργία των φωνητικών χορδών και να αποφευχθεί η τραχειοστομία. Αυτοί οι θεραπευτικοί στόχοι μπορούν να επιτευχθούν καλύτερα με τη χρήση CO2 laser, το οποίο μπορεί να ελαχιστοποιήσει τη βλάβη και τη δημιουργία ουλών στις φωνητικές χορδές.

Πρόγνωση

Παρουσιάζεται αυτόματη ύφεση, αλλά μπορεί να επανεμφανιστεί πολλά χρόνια αργότερα. Υπάρχει ένας μικρός αλλά σαφής κίνδυνος κακοήθους εξαλλαγής (2%).

 

Κοκκίωμα φωνητικών χορδών

Διάγνωση

Ιστορικό τραύματος στον λάρυγγα, συνήθως διασωλήνωση.

Γενικά

Τα κοκκιώματα επηρεάζουν συνήθως τους άνδρες και σχετίζονται με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.

Κλινικά ευρήματα

Οι ασθενείς παρουσιάζουν δυσφωνία και συνδυασμό άλλων συμπτωμάτων, συμπεριλαμβανομένων της οδυνοφαγίας, του βήχα και αίσθημα «κόμπου». Αυτές οι αλλοιώσεις είναι είτε μονόπλευρες, είτε αμφίπλευρες και σχετίζονται με τις φωνητικές διεργασίες των αρυταινοειδών χόνδρων. Όταν δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενου τραύματος, η στροβοσκοπική εξέταση λάρυγγα μπορεί να δείξει «σύγκρουση» των φωνητικών χορδών.

Θεραπεία

Το επίκεντρο της θεραπείας θα πρέπει να είναι η συντηρητική λογοθεραπεία. Η διαγνωστική και θεραπευτική λαρυγγοσκόπηση μπορεί να επιβεβαιώσει τη διάγνωση και να αποκλείσει οποιοδήποτε κακοήθες νεόπλασμα.

 

Σπάνιες καλοήθεις παθήσεις λάρυγγα.

Νεοπλάσματα κοκκιωδών κυττάρων

Τα νεοπλάσματα των κοκκιωδών κυττάρων είναι σπάνιες καλοήθεις όγκοι του λάρυγγα. Εμφανίζονται συχνά είτε σαν (1) μια κιτρινωπή μάζα βαθιά στο λάρυγγα, είτε σαν (2) μια κοκκιώδης αλλοίωση που βρίσκεται στο οπίσθιο τρίτο της «γνήσιας» φωνητικής χορδής ή του αρυταινοειδούς χόνδρου. Ιστολογικά, αυτές οι αλλοιώσεις εμφανίζουν ψευδοεπιθηλιωμάτωση και υπερπλασία του επιθηλίου χωρίς δυσπλασία. Το νεόπλασμα μπορεί να διεισδύει μέσα στους μύες ή στο νεύρο. Η θεραπεία περιλαμβάνει ενδοσκοπική εκτομή, αν και μεγάλες αλλοιώσεις μπορούν να υποβληθούν σε μερική ή ολική λαρυγγεκτομή, καθώς έχουν τάση να επανεμφανιστούν.

Χόνδρωμα

Το χόνδρωμα είναι σπάνιος καλοήθης όγκος των λαρυγγικών χόνδρων που εμφανίζεται κυρίως σε άντρες κατά την 4η-6η δεκαετία. Οι ασθενείς εμφανίζουν προοδευτική δυσφωνία, δύσπνοια και δυσφαγία. Ως εκ τούτου αυτές οι καλοήθεις αναπτύξεις μπορούν να μιμούνται κακοήθη νεοπλάσματα. Το χόνδρωμα εμφανίζεται συχνά ως ομαλές, σταθερές αλλοιώσεις των χόνδρων του λάρυγγα.
Η αξονική τομογραφία (CT) είναι χρήσιμη για τον προσδιορισμό της έκτασης του νεοπλάσματος, ενώ το CO2 laser είναι χρήσιμο για την εκτέλεση της βιοψίας. Ωστόσο, η οριστική θεραπεία βασίζεται στη συνολική χειρουργική εκτομή του όγκου μέσω ανοικτής προσέγγισης. Η ενδοσκοπική χειρουργική προορίζεται για μικρούς όγκους.

Νευρογενή νεοπλάσματα

Τα νευρογενή νεοπλάσματα είναι σπάνια νεοπλάσματα και συνήθως είναι είτε σβαννώματα είτε νευοϊνώματα. Τα σβαννώματα προέρχονται από τα κύτταρα από κύτταρα schwann που καλύπτουν τις νευρικές ίνες εξωτερικά του κεντρικού νευρικού συστήματος. Αυτές οι αλλοιώσεις είναι μονόπλευρα, περικλειόμενα σε κάψα νεοπλάσματα, είναι καλοήθεις και αναπτύσσονται αργά.
Τα νευροϊνώματα είναι καλοήθης πολλαπλασιασμός των νευρικών ινών και είναι συχνά πολλαπλά (π.χ. νόσος von Recklinghausen). Σε αντίθεση με τα σβαννώματα δεν περικλείονται από κάψα.
Επειδή τα νευρογενή νεοπλάσματα αναπτύσσονται με αργούς ρυθμούς, οι ασθενείς παρουσιάζουν αλλαγή φωνής, συνεχή κάθαρση του λαιμού και αίσθηση ενός κόμπου στο λαιμό. Ο βήχας και ο εισπνευστικός συριγμός ακολουθούν.
Τα νευρογενή νεοπλάσματα είναι υποβλεννογόνια και λεία και συχνά εντοπίζονται στις αρυταινοεπιγλωττιδικές πτυχές. Η αξονική τομογραφία μπορεί να ορίσει με ακρίβεια την έκταση της βλάβης πριν από τη θεραπεία.

Αμυλοείδωση

Η αμυλοείδωση είναι σπάνια ασθένεια που εμφανίζεται όταν πρωτεΐνες που ονομάζονται ινίδια αμυλοειδούς συγκεντρώνονται στα όργανα. Τα ινίδια αμυλοειδούς συνήθως αποτίθενται ως μέρη ενός ευρύτερου φάσματος χρόνιων παθήσεων (π.χ. νεφρική ανεπάρκεια, ρευματοειδής αρθρίτιδα). Ωστόσο, η αμυλοείδωση μπορεί να παρουσιαστεί και ως μεμονωμένη κατάσταση. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία υποβλεννογόνιας μάζας στις φωνητικές πτυχές ή στις «νόθες» φωνητικές χορδές και τα συμπτώματα συνήθως είναι βράγχος φωνής και εισπνευστικός συριγμός.
Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με την παρουσία πράσινης απόχρωσης στα ινίδια των πρωτεϊνών, μετά από χρώση με τη χρωστική ερυθρό του Κονγκό, όταν εξετάζονται στο μικροσκόπιο πολωμένου φωτός. Η θεραπεία συνήθως επιτυγχάνεται μετά τη συντηρητική απομάκρυνση των εντοπισμένων αμυλοειδών εναποθέσεων, αλλά είναι δυνατή η επανεμφάνιση, ιδιαίτερα όταν οι αλλοιώσεις είναι διάχυτες.

Σαρκοείδωση

1-5% των ασθενών με σαρκοείδωση εμφανίζουν αλλοιώσεις στο λάρυγγα. Η επιγλωττίδα είναι η πιο συνηθισμένη περιοχή που εμπλέκεται, αλλά οι «γνήσιες» χορδές σπάνια «εμπλέκονται». Μικρά, μη ευαίσθητα κοκκιώματα υπάρχουν στην ιστολογική εξέταση, αλλά πρέπει να αποκλειστούν και άλλες κοκκιωματώδεις καταστάσεις, όπως οι μυκητιασικές ή βακτηριακές λοιμώξεις πρέπει να αποκλειστούν. Η κατάσταση τείνει να υποχωρεί αυθόρμητα, ως εκ τούτου η θεραπεία στοχεύει στη διατήρηση των αεραγωγών, χρησιμοποιώντας την ενδοσκοπική εκτομή των αλλοιώσεων όπου απαιτούνται και στεροειδή σε ορισμένες περιπτώσεις.

Μόνο για γιατρούς

Ανατομία – φυσιολογία του λάρυγγα.

Η πλειοψηφία των καλοηθών λαρυγγικών αλλοιώσεων εμφανίζεται με δυσφωνία, οι παθολογικές βλάβες μπορούν να διαταράξουν την λειτουργία του λάρυγγα και την ποιότητα της φωνής. Οι λειτουργίες του λάρυγγα περιλαμβάνουν: (1) την προστασία του αεραγωγού κατά τη διάρκεια της κατάποσης, (2) δρα ως φυσικός αγωγός στους πνεύμονες, (3) διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην φώνηση. Ο λάρυγγας αποτελείται από χόνδρινο σκελετό που περιλαμβάνει τρεις μονήρεις (επιγλωττίδα, κρικοειδή και θυρεοειδή) και τρεις συζευγμένους (αρυταινοειδείς, κερατοειδείς και σφηνοειδείς) χόνδρους. Ο λάρυγγας βρίσκεται κάτω από το υοειδές οστό και συνδέεται με την θυρεοειδή μεμβράν.

Οι αρυταινοειδείς χόνδροι έχουν ιδιαίτερο ρόλο στη φώνηση, καθώς οι ενδογενείς μύες του λάρυγγα και οι φωνητικές χορδές συνδέονται με αυτούς τους χόνδρους. Έχουν πυραμιδική μορφή και έχουν μια πρόσθια προβολή στην οποία συνδέεται η φωνητική χορδή. Προς τα άνω οι αρυταινοειδείς συνδέονται με αρυταινοεπιγλωττιδική πτυχή, κατώτερα έχουν αρθρική επιφάνεια και συντάσσονται με τον κρικοειδή χόνδρο.

Η φωνητική πτυχή του λάρυγγα είναι στην πραγματικότητα το ανώτερο ελεύθερο όριο του κρικοθυροειδούς. Αυτός ο σύνδεσμος συνδέεται οπίσθια με τον αρυταινοειδή χόνδρο και μπροστά με τον θυρεοειδή χόνδρο, αφήνοντας ένα ελεύθερο και παχύ πλευρικό άκρο που καλύπτεται με βλεννογόνο, το οποίο περιλαμβάνει τη φωνητική χορδή (μερικές φορές αναφέρεται ως «γνήσια» φωνητική χορδή). Οι φωνητικές πτυχές καλύπτονται από πολύστοιβο πλακώδες επιθήλιο που έχει μέχρι 20 στρώματα.

Ο ήχος παράγεται μετά από δημιουργία υπογλωττιδικής πίεσης. Καθώς ο αέρας περνά ανάμεσα στις φωνητικές πτυχές, το φαινόμενο του Bernoulli προκαλεί δόνηση των φωνητικών πτυχών, δημιουργώντας έτσι κύμα στον βλεννογόνο και παράγει ήχο. Οι ανωμαλίες που εμποδίζουν την κατάλληλη δόνηση του βλεννογόνου ή την πλήρη πρόσφυση των φωνητικών πτυχών θα προκαλέσουν δυσφωνία.

Πως γίνεται η λήψη ιστορικού σε ασθενή με βράγχος φωνής;

Η αρχική κλινική αξιολόγηση του ασθενούς που έρχεται με βράγχος φωνής είναι το λεπτομερές ιστορικό πριν από την εξέταση του λάρυγγα. Βράγχος φωνής, ορίζεται η αντιλαμβανόμενη τραχειά ποιότητα της φωνής. Η έναρξη, η διάρκεια και η πρόοδος κάθε διαταραχής της φωνής πρέπει να εκτιμάται. Τυχόν προϊούσα λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού, τραυματισμός της φωνής ή ενδοτραχειακή διασωλήνωση πρέπει να σημειώνεται. Προοδευτική δυσφωνία η οποία είναι συχνά επιμονή σε έναν καπνιστή πρέπει να ενεργοποιήσει την κλινική παρατήρηση του γιατρού στην πιθανότητα μιας κακοήθους νόσου, η οποία πρέπει πάντα να αποκλειστεί.

Το κλειδί είναι συχνά η ηλικία του ασθενούς. Όσο μεγαλύτερος είναι ένας ασθενής τόσο μεγαλύτερη είναι και η πιθανότητα μιας κακοήθους νόσου. Σε αντίθεση, σε παιδιά που είναι βραχνά, η πιο πιθανή διάγνωση είναι φωνητικά κομβία και νεανική θηλωμάτωση. Επίσης, το επάγγελμα ενός ασθενή είναι καθοριστικό σαν αίτιο διαταραχής της φωνής. Ιστορικό τυχόν χειρουργείου, συμπεριλαμβανομένου και χειρουργείου του θυρεοειδούς αδένα είναι πολύ σπουδαίο. Το κάπνισμα, η κατανάλωση πολλών ή ολίγων υγρών, κατανάλωση καφέ και αλκοόλης, ιστορικό ρινικών αλλεργιών, γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης ή ρινοκολπίτιδος πρέπει να λαμβάνονται με λεπτομέρεια.

Κλινική εξέταση του ασθενούς

Η κλινική εξέταση πρέπει να περιλαμβάνει μια πλήρη εξέταση της μύτης, του αυτιού και του τραχήλου, συμπεριλαμβανομένης εξέτασης των φωνητικών χορδών με ενδοσκόπιο και καταγραφή της εξέτασης σε βίντεο. Η εξέταση του λάρυγγα πρέπει να διεξάγεται χωρίς ενόχληση του ασθενούς και η διαδικασία πρέπει να εξηγείται πλήρως πριν την έναρξη αυτής. Εκτελείται είτε με άκαμπτο ενδοσκόπιο 70 μοιρών από το στόμα του ασθενή ή και με εύκαμπτο ενδοσκόπιο διά μέσου της μύτης του ασθενή.

Πριν την διαδικασία τοποθετείται τοπικά ξυλοκαϊνη στο ρουθούνι από το οποίο θα εισαχθεί το εύκαμπτο ενδοσκόπιο και, εάν απαιτείται, ψεκάζεται το στόμα του ασθενή πριν την ενδοσκόπηση με το άκαμπτο ενδοσκόπιο. Στη δεύτερη περίπτωση η γλώσσα συλλαμβάνεται με μια αποστειρωμένη γάζα και συγκρατείται έξω από το στόμα του ασθενή, ενώ το άκαμπτο ενδοσκόπιο εξετάζει αρχικά τη γλώσσα και το στοματοφάρυγγα, ενώ σιγά σιγά προχωρά στην εξέταση του φάρυγγα και του λάρυγγα. Το άκαμπτο ενδοσκόπιο προσφέρει μεγέθυνση της περιοχής που εξετάζεται και ενδελεχή έλεγχο στις κινήσεις του γιατρού.

Η όλη διαδικασία καταγράφεται μέσω κάμερας σε βίντεο και στη συνέχεια παρουσιάζεται στον ασθενή στον οποίο εξηγείται τυχόν παθολογία. Αργότερα, μπορεί ο γιατρός να προχωρήσει και σε εξέταση του λάρυγγα με εύκαμπτο ενδοσκόπιο διά μέσου της μύτης του ασθενούς. Η διαδικασία αυτή πλεονεκτεί ως προς την καλύτερη ανοχή από τους ασθενείς.

 

Πλιούτας Ιωάννης MD PhD FEB ORL-HNS

Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

25ης Μαρτίου κ Θράκης 87.  Πετρούπολη.

Τηλέφωνο ιατρείου:  2114116011